نرو ای همه دنیام،نرو از خاطره هام

حال زندگی وقتی خوب میشه که اول از همه

خودت هوای دلتو داشته باشی

امشب مینویسم واسه دل خودم

دلی که تو هجوم درد ، درمانش باهاش بیگانست.

هیچ شده دلتنگ باشی

و چاره ای جز اشک ریختن نداشته باشی؟!

نمیدونم چطوره که این حس اینقدر قدرت داره

و من ب این چاره بیچاره دچارم هر شب!!

چی میشد اگه یکی بود که تو آغوشش هیاهوی جهان رو

سرکوب میکردم و آروم میگرفتم

ی دوست از جنس احساس

همدل و همراه ، پا ب پام تو تموم پیچ و خم

و بازیهای روزگار

یکی مثل خودم ؛ رفیق راه تو گذر از تموم بیراهه ها

یکی که گذشتن ازم واسش سخت باشه مثل خودم!

واقعا داشتن رفیقی که حواسش ب حالت باشه

ی چیز فراتر از نعمته

یکی که تا همیشه پشتت باشه تو سختیات 

یکی که از خودت بهت نزدیکتر باشه

کاش اینجا بودی و من اینطور نصفه و نیمه نبودم

از اون دسته آدمایی نبودم که تنهایی رو دوس دارن

همون آدما که ی زمانی ی نفر رو انقدر دوس داشتن که

رو اسمش قسم میخوردن ولی

الان نمیتونن یا نمیخوان هیچکس رو جایگزینش کنن

از جنس همون آدمایی که پا گذاشته شد رو دلشون

و بعد همینطور ب حال خودشون موندن لبریز از غم .

بد گیر کردم تو قبل رفتنت و حال خودم

واسه خودم غریبست

طوری تو شوکم با حالی که دارم بعید میدونم بتونم 

ی عمر با غم نبودنت کنار بیام

این منم ،

منی که با ی دست تو رو نگه داشتمو با دست دیگم

از زندگی آویزون شدم

و تو درست الان میخوای که من با انگشتام نشونت بدم که

چقدر دوست دارم!